«Οι αγορές απειλούν τη δημοκρατία στην Ευρώπη»

Λίγο μετά τις 6 το απόγευμα της περασμένης Τρίτης 22 Νοεμβρίου, σε μία συνεδριακή αίθουσα του Αμβούργου, περίπου τετρακόσιοι εκλεκτοί είχαν την τύχη να παρακολουθούν διά ζώσης τη διάλεξη ενός από τους σημαντικότερους και πιο περιζήτητους τραπεζίτες της Ευρώπης και όλου του κόσμου: του (απερχόμενου) επικεφαλής της Deutsche Bank Γιόζεφ Άκερμαν. Θέμα της ομιλίας του ήταν η επιχειρηματική ηθική και υπευθυνότητα, με παραδείγματα για τις πολλές καλές πράξεις που έχει κάνει ο γερμανικός τραπεζικός γίγαντας -οι οποίες, όπως είπε, δεν τυγχάνουν της πρέπουσας προβολής και ανταμοιβής από το... αχάριστο κράτος.

Η κριτική της φαυλότητας και η φαυλότητα της κριτικής

Γιώργος Μιλτ. Σαλεμής

Αφού βάλουμε πρώτα “Ευλογητός” θ' αρχίσω τον...εξάψαλμο, επί της πολιτικής και επί της κριτικής στην πολιτική, με τέσσερις παραβολές μεθοδολογικού χαρακτήρα. Ο αναγνώστης, αν βέβαια τις βρει χρήσιμες, ας κάνει τον κόπο να τις έχει στο νου του όσο σκέπτεται τους συλλογισμούς του συγγραφέα.

Παραβολή πρώτη: Εδώ κι δύο χρόνια με επίγνωση, πολλά περισσότερα χωρίς, η πολιτική στάση του ελληνικού λαού μοιάζει με τον άνθρωπο εκείνο που το αυτοκίνητό του έχει “σβήσει” πάνω στην “ισόπεδη διάβαση”. Πασαγιοφύλακας δεν υπάρχει, το οπτικοακουστικό σύστημα δεν λειτουργεί. Γύρω του σκοτάδι βαθύ. Το μόνο φως που βλέπει δεν είναι εκείνο στην άκρη του τούνελ – άλλωστε δεν υπάρχει τούνελ στην πολιτική, υπάρχει μόνο στην τσέπη μας- αλλά το τρένο που έρχεται πάση δυνάμει. Παρά ταύτα ο άνθρωπος εκείνος δεν κάνει τίποτα για να κατέβει από το όχημα αλλά τηλεφωνεί συνεχώς. Στον σταθμάρχη και στον κλειδούχο. Στην ΕΜΑΚ και στην πυροσβεστική. Στην αστυνομία και στο ΕΚΑΒ. Στον νεκροθάφτη και στο νεκροτομείο. Στο υπουργείο υποδομών και δικτύων. Κάπου κάπου βλαστημάει και τον “πάροχο” της τηλεφωνίας γιατί “δεν πιάνει καλά”. Άλλες φορές πάλι κάνει σχέδια επαναστατικά, να πάει, λέει, παρακάτω και να βγάλει τις ράγιες, να τις ξηλώσει για να εκτροχιαστεί το τρένο. Θα μπορούσε βέβαια να το κάνει αν ήθελε, έστω κι αν μέσα στο τρένο βρίσκονται τα παιδιά του, αρκεί να ...κατέβαινε από το αυτοκίνητο! Η υπερταχεία αυτή πέρασε μπροστά του, ερχόμενη από το παρελθόν, έφτασε στο μέλλον και μη έχοντας “που να σταθεί” επι-στρέφει παρασύροντας τα πάντα. Ο εκτροχιασμός της δεν ξέρουμε αν θα φέρει μικρότερη καταστροφή από την συνέχιση της πορείας της!

Ψυχ-αναλύοντας την εθνική μας μιζέρια

Ο ψυχίατρος  Ματθαίος Γιωσαφάτ συνιστά ψυχραιμία για τις συνέπειες της κρίσης καθώς, όπως λέει, «οι επαναστάσεις ξεκινούν από νευρωτικούς»...

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ εντύπωσή μας. Πράγματι το κλίμα εκεί έξω έχει αλλάξει. Προς το χειρότερο. Η οικονομική κρίση, που εδώ και ενάμιση χρόνο έχει γίνει καθημερινότητα, η ύφεση, τα μέτρα αντιμετώπισης του ελλείμματος, η φτώχεια, η μείωση της αγοραστικής δύναμης... Αιτίες και αφορμές υπάρχουν πολλές για να μας χαλούν τη διάθεση, να μαυρίζουν το τοπίο και να οδηγούν σε ομαδική κατάθλιψη. Τις ψυχικές και ψυχολογικές επιπτώσεις, τις ατομικές και μαζικές αντιδράσεις, εσωστρεφείς ή μη, τις βιώνουμε και τις σχολιάζουμε με φίλους και γνωστούς σε καθημερινή βάση. Επειδή όμως η γνώμη ενός ειδικού πάντοτε βοηθάει, “ξαπλώσαμε” στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή.

Τα οικονομικά της Χουντας...

Η βαθειά οικονομική κρίση που γνωρίζει το τελευταίο διάστημα η χώρα μας και τα εξοντωτικά μέτρα που επιβάλει η κυβέρνηση, ελέω τρόϊκας και μνημονίου, κάνει κάποιους, ψαρεύοντας στα θολά νερά, να νοσταλγούν την επταετία της δικτατορίας, λέγοντας ότι «μία χούντα μας χρειάζεται». Χωρίς να ξεχνάμε το καταπιεστικό καθεστώς που είχε επιβάλει το δικτατορικό καθεστώς, τις δολοφονίες και τις εκτελέσεις πολιτών, τα βασανιστήρια, τις φυλακίσεις και τις εκτοπίσεις δεκάδων χιλιάδων αντιφρονούντων, ας δούμε την οικονομική της πολιτική, η οποία θεωρούμε ότι αποτέλεσε την απαρχή των σημερινών δεινών της Ελλάδος.

Tην ακμή, που γνώρισε η οικονομική ανάπτυξης της Ελλάδος, μετά το τέλος της κατοχής και του εμφυλίου πολέμου, τη διαδέχθηκε επί δικτατορίας της χούντας ο στασιμοπληθωρισμός και η υπανάπτυξη. Και η χώρα μας από την οικονομική σταθερότητα που είχε γνωρίσει μέχρι το 1967, με τον πληθωρισμό να είναι ο χαμηλότερος της Ευρώπης, φτάσαμε το 1973 στον τετραπλασιασμό του ποσοστού αύξησης των τιμών και με ποσοστό 15,5% να καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση στην Ευρώπη, μετά την Ισλανδία. Ενώ στους μήνες του 1974 που παρέμενε ακόμη η δικτατορία, το ποσοστό του πληθωρισμού υπερδιπλασιάστηκε σε σχέση με το 1973 και έφτασε στο 31,9%, φτάνοντας πάλι να υστερεί μόνο έναντι της Ισλανδίας που είχε ανέβει στο 32,2%

Ομιλία του Γιώργου Σεφέρη κατά την τελετή παραλαβής του Βραβείου

                                                                                    “Ἀνήκω σὲ µία χώρα µικρή.

Ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στὴ Μεσόγειο, ποὺ δὲν ἔχει ἄλλο ἀγαθὸ παρὰ τὸν ἀγώνα τοῦ λαοῦ, τὴ θάλασσα, καὶ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Εἶναι µικρὸς ὁ τόπος µας, ἀλλὰ ἡ παράδοσή του εἶναι τεράστια καὶ τὸ πράγµα ποὺ τὴ χαρακτηρίζει εἶναι ὅτι µᾶς παραδόθηκε χωρὶς διακοπή.

Ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα δὲν ἔπαψε ποτὲ της νὰ µιλιέται. Δέχτηκε τὶς ἀλλοιώσεις ποὺ δέχεται καθετὶ ζωντανό, ἀλλὰ δὲν παρουσιάζει κανένα χάσµα.

Ἄλλο χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς παράδοσης εἶναι ἡ ἀγάπη της γιὰ τὴν ἀνθρωπιά, κανόνας της εἶναι ἡ δικαιοσύνη.

Στὴν ἀρχαία τραγωδία, τὴν ὀργανωµένη µὲ τόση ἀκρίβεια, ὁ ἄνθρωπος ποὺ ξεπερνᾶ τὸ µέτρο, πρέπει νὰ τιµωρηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἐρινύες.